Prowadzone studia koncentrują się wokół problematyki waloryzacji naukowej i dydaktycznej zabytków przyrody nieożywionej i metodologii ochrony dziedzictwa geologicznego. Na uwagę zasługują m.in. opracowania poświęcone podstawom naukowym klasyfikacji ruchomych i nieruchomych zabytków przyrody nieożywionej, kryteriom zabytkoznawczej waloryzacji obiektów przyrody nieożywionej występujących w obrębie aglomeracji miejskich oraz studia poświęcone tradycjom i głównym kierunkom rozwoju ochrony przyrody nieożywionej w Polsce. Badania muzeologiczne dotyczą przede wszystkim teorii i praktyki muzealnictwa przyrodniczego i obejmują m.in. zagadnienia określenia naukowych i popularyzatorskich funkcji kolekcji przyrodniczych, kulturowych kontekstów wystaw przyrodniczych oraz roli muzeów w ochronie dziedzictwa naturalnego. Osobny nurt stanowią prace poświęcone tendencjom rozwojowym współczesnego muzealnictwa przyrodniczego w Polsce i na świecie, których wyniki prezentowane są w serii publikacji oraz na licznych konferencjach krajowych i zagranicznych.
