25 – 29 września 2017

Podczas tegorocznego Festiwalu Nauki Dział Popularyzacji Nauk Geologicznych PAN Muzeum Ziemi przygotował cieszące się ogromnym zainteresowaniem zajęcia dla uczniów klas VI i VII szkoły podstawowej. Nasza opowieść kryjąca się pod tajemniczym tytułem „Świadkowie epoki lodowej” dotyczyła głazów narzutowych Warszawy.

Lekcja połączona z warsztatami rozpoczynała się od 20 minutowego wykładu, podczas którego uczniowie wprowadzeni zostali w tematykę zlodowaceń (podział oraz zasięgi zlodowaceń na terenie Polski). Następnie omówione zostały kierunki transportu głazów narzutowych, przeniesionych przez lądolód na teren Polski oraz najciekawsze i najcenniejsze pod względem przyrodniczym głazy narzutowe Warszawy.

W części warsztatowej młodzież nauczyła się rozpoznawać główne typy skał i ich zastosowania. Ciekawym urozmaiceniem zajęć było ćwiczenie w terenie – na zewnętrznej ekspozycji głazów narzutowych zgromadzonych przy Muzeum Ziemi – uczniowie mogli zlokalizować wyznaczone głazy narzutowe, określić ich litologię oraz zmierzyć obwód. Grupy, które najlepiej wykonały ćwiczenia zostały nagrodzone drobnymi upominkami.

[Best_Wordpress_Gallery id=”18″ gal_title=”Festiwal Nauki”]

Wystawa fotografii Aleksandra Chmiela oraz Marka Wyszomirskiego pt. LA VITA FISSATA NELL’AMBRA prezentowa jest obecnie we Włoszech w miejscowości Savignano w okolicach Mantovy (Region Emilia Romagna). Pokaz zorganizowało Stowarzyszenie Via dell’Ambra.

Więcej informacji o wystawie: „Życie zaklęte w bursztynie”

W trakcie wakacji, już po raz siódmy, rodziny z dziećmi wzięły udział w organizowanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego międzymuzealnej grze „Raz, dwa, trzy, warszawiakiem jesteś Ty”. Tym razem zabawa została poświęcona opiece zdrowotnej oraz modzie na zdrowie w Warszawie na przestrzeni wieków, a jej motywem przewodnim było hasło „W zdrowym ciele – zdrowy duch”. W projekcie wzięło udział 750 rodzin, liczących łącznie około 3000 osób.

Gra po raz pierwszy została realizowana we współpracy z aż 24 warszawskimi instytucjami kultury oraz muzeami z Legionowa, Sulejówka i Żyrardowa. Rodziny biorące w niej udział musiały wykonać zadania w przynajmniej 8 zaangażowanych w projekt placówkach. Wszystkie dzieci, które poprawnie rozwiązały łamigłówki w wymaganej liczbie instytucji zostały zaproszone na Wielką Galę Finałową, która odbyła się w sobotę 16 września 2017 w Parku Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego. W jej trakcie najpierw wystąpił Joszko Broda wraz z zespołem „Dzieci z Brodą”, a następnie przedstawiciele wszystkich biorących udział w grze muzeów i instytucji kultury wręczyli laureatom nagrody. Na potrzebę finału organizatorzy przygotowali aż 600 zestawów nagród, ważących łącznie ponad tonę, a na gali bawiło się ponad 1000 osób.

W tym roku nagrody dla zwycięzców przekazały m.in.: Instytut Pamięci Narodowej i firma Granna, a projekt był współfinansowany przez Muzeum Historii Polski w ramach programu „Patriotyzm Jutra”.

Na wspólną zabawę oprócz Muzeum Powstania Warszawskiego w tym roku zapraszali współorganizatorzy: Dom Spotkań z Historią, Dział Starej Książki Medycznej Głównej Biblioteki Lekarskiej, Fundacja Kronenberga przy Citi Handlowy, Kordegarda Galeria Sztuki Narodowego Centrum Kultury, Miejski Ogród Zoologiczny, Muzeum Gazownictwa, Muzeum Geologiczne PIG-PIB, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Historyczne w Legionowie, Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, Muzeum Łazienki Królewskie, Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie, Muzeum Mazowsza Zachodniego w Żyrardowie, Muzeum Narodowe, Muzeum Niepodległości, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Muzeum Pragi, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, PAN Muzeum Ziemi w Warszawie, Stacja Muzeum, Towarzystwo Ubezpieczeń Prudential i Zamek Królewski w Warszawie.

[Best_Wordpress_Gallery id=”17″ gal_title=”Wielka Gala Finałowa”]

Wystawa Bursztyn bałtycki i żywice kopalne przygotowana została w PAN Muzeum Ziemi w Warszawie. Aranżację wykonali pracownicy Działu Bursztynu: Alicja Pielińska oraz Michał Kazubski. Na wystawie znajdują się okazy prezentujące: genezę bursztynu i rekonstrukcję bursztynowego lasu, inkluzje zwierzęce i roślinne; surowce złóż sambijskich (Rosja), ukraińskich (Ukraina), bitterfeldzkich (Niemcy) oraz z nagromadzeń wtórnych pobrzeża bałtyckiego.

Pokazujemy gdzie tworzyły się złoża bursztynu przed co najmniej 40 milionami lat, a także rozprzestrzenienie bursztynu na obszarze Polski w plejstocenie i holocenie w ostatnim milionie lat. W części poświęconej wykorzystaniu bursztynu przedstawiamy bogactwo odmian tego surowca, od tysiącleci używanego do wyrobu ozdób, jak również techniki obróbki bursztynu które, zmieniały się w miarę rozwoju technologii, od najprostszych (szlifowanie, wiercenie) do bardzo wyrafinowanych łącznie z obróbką termiczną i ciśnieniową.

Prezentujemy bursztyn używany nie tylko jako surowiec jubilerski, ale także ten stosowany w kosmetyce i medycynie, zwłaszcza ludowej. Szczególnym elementem wystawy jest bardzo bogata kolekcja żywic kopalnych ze świata różnych od bursztynu bałtyckiego (jest to największa tego typu kolekcja w Polsce). Właściwej wystawie towarzyszy wybór plakatów związanych z tematem – wystawa „Bursztyn na plakacie”.

Wystawa będzie czynna do 15 listopada 2017

MUZEUM ZIEMI CHEŁMSKIEJ im. Wiktora Ambroziewicza

ul. Lubelska 55, 22-100 Chełm

1. MZ-ZP-4-2017 ogłoszenie
2. MZ-ZP-4-2017 ZAŁĄCZNIK NR 2 oświadczenie
3. MZ-ZP-4-2017 ZAŁĄCZNIK NR 3 wykaz robót
4. MZ-ZP-4-2017 ZAŁĄCZNIK NR 4 wykaz uprawnionych pracowników
5. MZ-ZP-4-2017 ZAŁĄCZNIK NR 5 wzór umowy
6. Dokumentacja budowlano – wykonawcza
7. MZ-ZP-4-2017 ZAŁĄCZNIK NR 1 oferta
8. przedmiar str 1 przedmiar str 2

Od połowy lipca do trzeciego tygodnia sierpnia, podczas pogodnych nocy, na niebie pojawiają się „spadające gwiazdy”, które rozbłyskują i pozostawiają po sobie świetlisty ślad. Jest to zjawisko, które nazywamy rojem meteorów, a w tym przypadku Perseidów. „Spadające gwiazdy” są to meteoroidy (meteory), czyli niewielkie fragmenty materii kosmicznej (zazwyczaj komet), które kończą żywot w atmosferze ziemskiej.

Meteoroidy krążą wokół Słońca po ustalonych orbitach, kiedy ich orbita przecina orbitę Ziemi, możemy podziwiać niezwykłe zjawisko strumienia meteorów. Prędkość z jaką docierają do naszej planety waha się od 10 do 70 km/s. Większość z nich jest jednak zbyt mała, żeby przetrwać w atmosferze i ulega spaleniu na wysokości od 80 do 120 km. Perseidy pochodzą z rozpadu komety Swift-Tuffl’a.

Obserwator na Ziemi odnosi wrażenie, że meteory wychodzą z jednego punktu tzw. radiantu. Strumienie meteorów otrzymują nazwy pochodzące od gwiazdozbioru, w którym znajduje się radiant. Interesujące nas Perseidy biorą początek w gwiazdozbiorze Perseusza.

Roje meteorów najlepiej obserwuje się bez użycia przyrządów optycznych, których pole widzenia jest zbyt małe. Odpowiednimi miejscami do oglądania „spadających gwiazd” są tereny pozbawione sztucznego oświetlenia (im ciemniejsze miejsce, tym więcej meteoroidów zobaczymy). Najciemniejsze miejsca w Polsce to Mazury i Bieszczady, ale nie koniecznie musimy jechać tak daleko. Wystarczy wyjechać kawałek poza miasto.

W związku z tym, że mogą nastąpić różnice między zapowiadanym, a rzeczywistym czasem wystąpienia maksimum zjawiska, obserwację należy zacząć z pewnym wyprzedzaniem i kontynuować po teoretycznym szczycie aktywności. Maksimum roju Perseidów przypada na noc z 12 na 13 sierpnia. Perseidy nie są jedynym rojem meteorów obserwowanym na niebie. Do najefektowniejszych strumieni meteroidów należą spadające w listopadzie Leonidy (nawet 240 000 „spadających gwiazd” na godzinę) oraz styczniowe kwadratydy.

Wszystkim miłośnikom astronomii i amatorom „spadających gwiazd” życzymy powodzenia w obserwacjach oraz niezapomnianych wrażeń.

30 czerwca 2017 otwarta została wystawa Minerały i skały ozdobne Polski, prezentowana w Muzeum Przyrody w Drozdowie. Na podstawie odpowiednio dobranych okazów mineralogicznych i petrograficznych, pochodzących ze zbiorów PAN Muzeum Ziemi w Warszawie, przedstawione zostały zagadnienia związane z historią górnictwa, poszukiwaniem, wydobyciem, kolekcjonowaniem oraz współczesnym zastosowaniem kamieni ozdobnych występujących na terenie Polski. Na szczególną uwagę zasługują surowce okładzinowe: granity, piaskowce, marmury i wapienie, a także słynne krzemienie pasiaste, chryzoprazy, nefryty oraz agaty. Zwiedzający wystawę mogą dowiedzieć się także, w jaki sposób samemu można poszukiwać minerałów i skał. Na jednej z plansz zawarte zostały wskazówki oraz informacje praktyczne dla poszukiwaczy skarbów ziemi. Na wystawie przedstawione zostały także, najsłynniejsze polskie stanowiska mineralogiczne, takie jak Nowy Kościół, Wilcza Poręba czy Lubiechowa.

Wystawę można zwiedzać do końca 2017 roku.

[Best_Wordpress_Gallery id=”12″ gal_title=”Minerały i skały ozdobne Polski”]

Wykonanie plansz (wraz z tekstem): mgr Wojciech Macioszczyk

Fotografie: mgr Krzysztof Maliszewski

Realizacja wystawy: dr Roksana Maćkowska, mgr Krzysztof Maliszewski, mgr Wojciech Macioszczyk, mgr Adam Pieliński, Monika Małkiewicz

Aranżacja: dr Roksana Maćkowska, mgr Adam Pieliński

Opracowanie tekstu: dr Roksana Maćkowska

Informacja o zakończeniu postępowania pod nazwą naprawa rynien, rur spustowych, obróbek blacharskich  tarasu parteru oraz zadaszenia tarasów 2-go piętra, budynku Muzeum Ziemi w Warszawie adres  Aleja Na Skarpie 27 (2)

Informacja o zakończeniu postępowania pod nazwą: naprawa rynien, rur spustowych, obróbek blacharskich  tarasu parteru oraz zadaszenia tarasów 2-go piętra, budynku Muzeum Ziemi w Warszawie adres:  Aleja Na Skarpie 27 (1)

Projekt budowlano – wykonawczy rozbiórki płyty żelbetowej oraz remontu ogrodzenia wraz z przebudową jego posadowieniem, dla nieruchomości Muzeum Ziemi w Warszawie, adres Aleja Na Skarpie 27

Projekt budowlano – wykonawczy wykonania izolacji pionowej i poziomej budynku Muzeum Ziemi w Warszawie, adres Aleja Na Skarpie 27

Wystawa prezentuje okazy związane z ważnymi rocznicami i wydarzeniami w związku z polskimi badaniami Antarktyki i Międzynarodowym Rokiem Polarnym.

Wystawa prezentuje dowody na wielkie zmiany klimatu jakie zaszły w ciągu ostatnich 65 milionów lat. Skamieniałości znajdowane na całym świecie wskazują na to, że między 58 mln lat temu (późny paleocen) a 50 mln lat temu (wczesny eocen), temperatura oceanu i atmosfery była znacznie wyższa niż obecnie. Kulminacja tego ciepłego okresu miała miejsce około 55 mln lat temu. W przeciągu zaledwie kilku tysięcy lat średnia temperatura głębokich wód oceanu wzrosła o 4 – 5°C, temperatura wód powierzchniowych oceanu w wyższych szerokościach geograficznych podwyższyła się aż o około 8°C, a w szerokościach tropikalnych o około 5°C. Okres ten nazywany jest paleoceńsko-eoceńskim maksimum termicznym (PETM–Paleocene/Eocene Thermal Maximum). PETM trwał około 170 000 lat. Te i wiele innych niezwykle ciekawych informacji zawierają plansze znajdujące się na wystawie.

Cennym uzupełnieniem wiedzy zawartej na planszach są skamieniałości roślin pochodzące z kolekcji Muzeum Ziemi, będące dowodami wielkiego ocieplenia. Wśród prezentowanych są okazy z Europy, odciski liści i fragmenty drewna ze środkowo-eoceńskich stanowisk w dolinie rzeki Geisel (Geiseltal, Niemcy), skamieniałe owoce palmy Nypa ze środkowo-eoceńskich osadów z Schaarbreek (dzielnica Brukseli; Belgia). Pokazane są również bardzo ciekawe skamieniałości z Polski – odciski liści roślin wiecznie-zielonych z eoceńskiego stanowiska w Chłabówce (Podhale). Prezentowane przez nas skamieniałości, jak i szereg innych znanych z Europy bezsprzecznie wskazują, że na obszarze prawie całej Europy panowała roślinność wiecznie zielona, prawie tropikalna. Średnia roczna temperatura mogła tu dochodzić aż do około 20°C!

Niezwykle sugestywnym uzupełnieniem są odciski liści drzew pochodzące z obszarów polarnych, z paleogeńskich osadów Spitsbergenu i Antarktyki. Szczątki drzew znajdowane na obszarach biegunowych doskonale pokazują z jak wielkim i globalnym ociepleniem mieliśmy do czynienia we wczesnym paleogenie.